Bilmeyenlere bir sürpriz olarak gelebilir ama kuranın bazı ayetleri muhammed’e gelmiş bir vahiy değil, apaçık bir şekilde muhammed’in kendi sözleridir. münafikun 4 bu ayetlerden biridir, ve “allah onların canlarını alsın” kısmı allahın kelamı değil, muhammed’in kendi ağzından çıkan sözlerdir. işte bu ayetler
MÜNAFİKUN 4. Onları gördüğün zaman kalıpları hoşuna gider, konuşurlarsa sözlerini dinlersin. Onlar sanki duvara dayanmış kütükler gibidir. Her gürültüyü kendi aleyhlerine sanırlar. Düşman onlardır. Onlardan sakın. Allah onların canlarını alsın. Nasıl bu hale geliyorlar?
HÛD 11/1-2-3. Elif, Lam, Ra. Bu Kitap, hakim ve haberdar olan Allah tarafından, Allah’tan başkasına kulluk etmeyesiniz diye ayetleri kesin kılınmış, sonra da uzun uzadıya açıklanmış bir Kitap’dır. Ben size, O’nun tarafından gönderilmiş bir uyarıcı ve müjdeciyim.
ZARİYAT 50-51. O halde Allah’a koşun. Çünkü ben, size O’nun katından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım. Allah ile beraber başka bir tanrı edinmeyin. Zira ben size O’nun tarafından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım.
TEVBE 30. Yahudiler, Uzeyr Allah’ın oğludur, dediler. Hıristiyanlar da, Mesîh (İsa) Allah’ın oğludur dediler. Bu onların ağızlarıyla geveledikleri sözlerdir. (Sözlerini) daha önce kâfir olmuş kimselerin sözlerine benzetiyorlar. Allah onları kahretsin! Nasıl da (haktan bâtıla) döndürülüyorlar!
ŞÛRA 10. Ayrılığa düştüğünüz herhangi bir şeyde hüküm vermek, Allah’a mahsustur. İşte, bu Allah, benim Rabbimdir. O’na dayandım ve O’na yönelirim.
bazı türkçe meallerde hud 2 ve zariyat 50-51, ayetleri için “de ki” ibaresi parantez için eklendiğini görürsünüz. halbuki bu çevirmenler tarafından ayetteki hatayı gidermek için yapılan bir ilavedir ve kesinlikle orijinal arapçasında yoktur. muhafazarların münafikun 4 ve tevbe 30 ayetleri için sunduğu açıklama ise, allahın “allah onların canlarını alsın” “allah onları kahretsin” demesi bir çeşit ilahi anlatım tarzıymış ki bu savunma yetersiz kalıyor.
MÜNAFİKUN 4. Onları gördüğün zaman kalıpları hoşuna gider, konuşurlarsa sözlerini dinlersin. Onlar sanki duvara dayanmış kütükler gibidir. Her gürültüyü kendi aleyhlerine sanırlar. Düşman onlardır. Onlardan sakın. Allah onların canlarını alsın. Nasıl bu hale geliyorlar?
HÛD 11/1-2-3. Elif, Lam, Ra. Bu Kitap, hakim ve haberdar olan Allah tarafından, Allah’tan başkasına kulluk etmeyesiniz diye ayetleri kesin kılınmış, sonra da uzun uzadıya açıklanmış bir Kitap’dır. Ben size, O’nun tarafından gönderilmiş bir uyarıcı ve müjdeciyim.
ZARİYAT 50-51. O halde Allah’a koşun. Çünkü ben, size O’nun katından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım. Allah ile beraber başka bir tanrı edinmeyin. Zira ben size O’nun tarafından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım.
TEVBE 30. Yahudiler, Uzeyr Allah’ın oğludur, dediler. Hıristiyanlar da, Mesîh (İsa) Allah’ın oğludur dediler. Bu onların ağızlarıyla geveledikleri sözlerdir. (Sözlerini) daha önce kâfir olmuş kimselerin sözlerine benzetiyorlar. Allah onları kahretsin! Nasıl da (haktan bâtıla) döndürülüyorlar!
ŞÛRA 10. Ayrılığa düştüğünüz herhangi bir şeyde hüküm vermek, Allah’a mahsustur. İşte, bu Allah, benim Rabbimdir. O’na dayandım ve O’na yönelirim.
bazı türkçe meallerde hud 2 ve zariyat 50-51, ayetleri için “de ki” ibaresi parantez için eklendiğini görürsünüz. halbuki bu çevirmenler tarafından ayetteki hatayı gidermek için yapılan bir ilavedir ve kesinlikle orijinal arapçasında yoktur. muhafazarların münafikun 4 ve tevbe 30 ayetleri için sunduğu açıklama ise, allahın “allah onların canlarını alsın” “allah onları kahretsin” demesi bir çeşit ilahi anlatım tarzıymış ki bu savunma yetersiz kalıyor.
|
|
|
© Copyright 2012 Mehmet Demirel © |
